مدیون تو هستیم مسلمانیمان را
پایان بده این بی سر وسامانیمان را

پیدا نشود مثل شما هیچ طبیبی
تا نسخه دهد غصه ی پنهانیمان را

چشمم به راه آمدن یار مانده است
از نیمه شب گذشته و بیدار مانده است

گفتم که بار خویش سبک تر کنم نشد
وقتم تمام می شود و بار مانده است

با سلام

زائر امیرالمومنین علی علیه السلام در نجف اشرف بودم که پیرمردی را دیدم در حالیکه دست به سینه عقب عقب از جلوی ایوان تا بیرون حرم مولا با احترام خارج می شد دیدن این صحنه جرقه ای شد برای سرودن این غزل کوتاه با تشکر از اثر خطاطی بسیار زیبای دوست بزرگوارم جناب سید عماد عصمتی .

یا علی مدد - سید حجت بحرالعلومی

من  آمده ام که  با ادب  برگردم

با کیسه ی پرنان و رطب برگردم

همیشه بوده فقط لطف، کار فاطمه ها
که بوده ایل و تبارم دچار فاطمه ها

اگر قرار بر این است بی قرار شوم
خدا کند که شوم بی قرار فاطمه ها

خلاصه رفت علی و دوباره زینب ماند

به آسمان حسینش ستاره زینب ماند

گذشت آن شب تدفین گذشت آن جا که

به اشکهای حسن در نظاره زینب ماند

در نیمه های ماه بشارت رسیده بود
آقای سبز پوش کرامت رسیده بود

بالا گرفته بود زمین دست خویش را
چون لحظه های سبز اجابت رسیده بود